Nasze zachowania, postawy i słowa mają niezwykłą siłę oddziaływania. Dzieci obserwują nas i uczą się poprzez poczynioną obserwację. Słuchają bardzo uważnie tego, co mówimy do nich i o nich, nie koniecznie zwracając się do nich samych. Zapamiętują gesty, jakie wykonujemy w stosunku do innych. Naśladują wiele naszych zachowań, z czego niejednokrotnie zupełnie nie zdajemy sobie sprawy. Dlatego warto choćby chwilę zastanowić się nad każdym ze zdań umieszczonych w niniejszym artykule.

Dzieci wciąż krytykowane uczą się potępiać.

Dzieci wychowywane w atmosferze wrogości uczą się walczyć. 

Dzieci wzrastające w strachu uczą się bać.

Dzieci które spotykają się wciąż z politowaniem uczą się użalać nad sobą.

Dzieci ciągle ośmieszane uczą się nieśmiałości.

Dzieci wzrastające pośród zazdrości uczą się, czym jest zawiść. 

Dzieci bezustannie zawstydzane uczą się poczucia winy.

Dzieci otoczone tolerancją uczą się cierpliwości.

Dzieci otrzymujące dość zachęty uczą się śmiałości.

Dzieci którym nie szczędzi się pochwał, uczą się uznawać wartości.

Dzieci w pełni aprobowane uczą się lubić samych siebie.

Dzieci akceptowane uczą się odnajdywać w świecie miłości.

Dzieci które często słyszą słowa uznania, uczą się stawiać sobie cele.

Dzieci wzrastające w atmosferze wspólnoty uczą się hojności.

Dzieci otoczone rzetelnością i uczciwością uczą się czym jest prawda i sprawiedliwość.

Dzieci wychowywane w poczuciu bezpieczeństwa uczą się ufać sobie i innym.

Dzieci dorastające w klimacie przyjaźni uczą się, jak wspaniale jest żyć.

Dzieci otoczone łagodnością uczą się spokoju ducha.