Wychowywanie dzieci nie jest łatwe, zwłaszcza w obecnych czasach. Jest jednak kilka sekretów, dzięki którym rola rodziców w tej kwestii może stać się mniej stresująca, a dzieci mogą zacząć zachowywać się tak, jak tego od nich będziemy oczekiwać.
PO PIERWSZE – ZACHOWAŃ SIĘ UCZYMY, A ZATEM ZŁEGO ZACHOWANIA MOŻNA SIĘ ODUCZYĆ.
Dzieci nie rodzą się aroganckie, niegrzeczne, zbuntowane, despotyczne lub samolubne. Uczą się tego. Złe zachowania przeważnie nie znikają same. Aby się ich pozbyć, ktoś musi interweniować, a tym kimś powinni być właśnie rodzice.
Nie wystarczy - powiedzieć dziecku, aby przestało się źle zachowywać,
- zabronić mu wyjścia z domu,
- wygłosić kazanie i na koniec spojrzeć na syna lub córkę tak surowo, jak tylko potrafimy.
To nie daje gwarancji poprawy. To skutkuje – ale tylko na krótką metę. Dzieci zwykle wracają do tych
samych, utartych złych zachowań a rodzic znowu błaga, namawia, krzyczy, grozi i próbuje przekupstwa, aby one postępowały jak należy. I znowu rodzic jest wyczerpany, sfrustrowany, zniechęcony i traci wiarę w swoje umiejętności wychowawcze.
CO ZROBIĆ, ABY WYELIMINOWAĆ ZŁE ZACHOWANIE DZIECKA?
OTO 10 METOD ZMIAN,
przy których stosowaniu należy być konsekwentnym, robić to z sercem i liczyć się z tym, że złe zachowanie trudno wyeliminować z dnia na dzień. Odmiana postępowania wymaga wg. psychologów co najmniej trzech tygodni. Jeśli złe zachowanie nadal pojawia się bez zmian należy skonsultować się ze specjalistą ( pediatrą, psychologiem dziecięcym ).
1.POSTARAJ SIĘ O SPOKÓJ W KONTAKTACH Z DZIECKIEM.
Każda zmiana zachowania powinna się rozpocząć od spokojnej rozmowy z dzieckiem. Należy wziąć głęboki oddech, zapanować nad własnymi emocjami, usiąść twarzą w twarz z synem lub córką i upewnić się, czy słucha ono uważnie. Potem można zaczynać.
2. POWIEDZ, CO CIĘ MARTWI.
Krótko opisz problem, powiedz, dlaczego tak się tym przejmujesz i jakiego zachowania oczekujesz zamiast niepożądanego.
3. WSPÓLNIE ZOBOWIĄŻCIE SIĘ DO PRACY NAD ROZWIĄZANIEM PROBLEMU.
Podkreśl swoje zaangażowanie w pracę z dzieckiem i w pomoc w zmianie postępowania.
4. NAUCZ NOWEGO ZACHOWANIA, KTÓRE MA ZASTĄPIĆ TO NIEPOŻĄDANE, ABY DZIECKO WIEDZIAŁO, JAK ODPOWIEDNIO POSTĘPOWAĆ.
Np. nie należy sądzić, że dziecko wie, jak według nas powinno np. zwracać się do innych. Być może jęczenie tak bardzo weszło mu w zwyczaj, że już nie potrafi mówić, nie używając płaczliwego tonu.
„Nie zamierzam słuchać jęków. Posłuchaj, jak brzmi mój głos. Właśnie takim tonem powinnaś o coś prosić. Teraz ty spróbuj”.
5.KORYGUJ ZŁE ZACHOWANIE W CHWILI, GDY SIĘ POJAWIA.
Rób to krótko: powiedz dziecku, co zrobiło źle, i pokaż, jak to naprawić: „ Wiem, że się złościsz, ale nie możesz nikogo bić. Następnym razem powiedz, że jesteś zły, i wyjaśnij, o co ci chodzi”.
6. ZDECYDUJ, JAKIE KONSEKWENCJE CZEKAJĄ DZIECKO, JEŚLI NIE PRZESTANIE ŹLE SIĘ ZACHOWYWAĆ.
Powinny być rozsądne, stosowne do wieku dziecka i do rozmiarów przewinienia. Dziecko trzeba wcześniej o nich uprzedzić: „ Jeśli jeszcze raz kogoś ugryziesz, na pięć minut pójdziesz do swego pokoju”.
7. SŁOWA DOTRZYMUJ W SPRAWIE KONSEKWENCJI ZŁEGO POSTĘPOWANIA.
Jeśli zachowanie się nie zmieni lub gdy dziecko opiera się zmianom, dopilnuj, by spotkały je wcześniej ustalone skutki. Rób to konsekwentnie.
8. ZWRACAJ UWAGĘ NA PRÓBY POPRAWNEGO POSTĘPOWANIA.
Dostrzegaj wysiłki dziecka: „ Powiedziałeś to bardzo uprzejmie. Kiedy tak mówisz, chętnie cię słucham. Wspaniale!”.
9. GRATULUJ DZIECKU, KIEDY WIDZISZ POZYTYWNE REZULTATY JEGO WYSIŁKÓW.
Zmiany są trudne – zwłaszcza dla dziecka – dlatego doceń jego wysiłki. Nie zapomnij też pogratulować sobie!
Z poradnika dla rodziców „ Koniec ze złym zachowaniem” Michale Borba
